ร้าวใจในไฟหนาว ซีรีส์ ณ กลางใจ“ฉันชอบที่นี่”“คุณชอบทะเล”“ชอบความสงบ บางครั้งฉันก็หลีกหนีเรื่องวุ่นวายมาที่นี่คนเดียว เพราะเมื่อก่อนมีภาระหน้าที่มากมายให้ต้องรับผิดชอบ” วาคาสะเหม่อมองไปยังจุดเชื่อมต่อระหว่างท้องฟ้าและทะเล มายามองตามสายตาของเขาเช่นกัน“จากนี้ไปคุณคงจะมาที่นี่กับครอบครัว” เธอเอ่ยเสียงเศร้า“เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ บางที่ที่เป็นโลกส่วนตัวของฉัน ต่อให้เป็นคนที่รักก็ไม่มีวันได้เข้าถึง” น้ำเสียงของเขาราบเรียบแต่แน่วแน่“หมายความว่ายังไงคะ” หญิงสาวไม่เคยเข้าใจเขา จะว่าไปเธอรู้จักวาคาสะเพียงแค่มุมที่เขาอยากให้เธอรู้เท่านั้น“เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้เห็นโลกส่วนตัวของฉัน” คำตอบนั้นทำให้หัวใจของคนฟังอบอุ่นขึ้นมามากมาย ปลาบปลื้มดีใจกับสิ่งที่ได้รับ “มายา ถึงแม้ว่าหลังจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนจะต้องเปลี่ยนไป ฉันจะไม่ปล่อยมือจากเธอ หากเธอตกอยู่ในความทุกข์ฉันจะอยู่เคียงข้าง หากเธอมีความสุขฉันจะเฝ้ามองจากที่ไกล ๆ” เขาก้มลงมาสบตาเธอ แล้วเอ่ยถ้อยคำที่ทำให้หัวใจของทั้งสองต้องเจ็บปวดน้ำตาของมายาหลั่งรินลงมา ในอกของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว ริมฝีปากสั่นระริกจนไม่อาจจะเอ่ยคำใดออกไปได้“ฉันอาจจะเห็นแก่ตัว แต่ไม่ว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน อย่าไปจากฉันนะมายา ให้ฉันได้เห็นเธอทุกครั้งที่มองหา อาจจะเป็นการทำร้ายเราทั้งคู่แต่ฉันไม่อยากเสียเธอไป” เขาดึงเธอเข้ามากอด ไม่อยากจะหาคำตอบว่าความเจ็บปวดนี้คืออะไร ทำได้เพียงฉุดรั้งเธอเอาไว้“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไง” เธอพูดปนเสียงสะอื้น จะทนดูเขามีคนอื่นเคียงข้างได้อย่างไร แต่หากจะให้จากไปก็กลัวเหลือเกินที่จะต้องอยู่คนเดียว แม้แต่ใจของวาคาสะคิดอย่างไรเธอก็ไม่เคยรู้ เขาขอร้องให้เธออยู่ตรงนี้เพื่อจะได้ดูว่าเขามีความสุขเช่นนั้นหรือ แล้วเธอเล่าจะทำใจได้อย่างไร“ฉันจะดูแลเธอ ปกป้องเธอจากไอซาวะ”