รายละเอียด : ห้องสมุดหลอน เด็กประหลาด

ห้องสมุดหลอน เด็กประหลาด

อัศจรรย์ สิ่งมีชีวิตแฝงเร้นทุกสายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ ผู้ได้รับพรหรือต้องคำสาป ให้มีคุณสมบัติพิเศษเหนือธรรมชาติ พวกเขาได้รับความนับถือในยุคโบราณ แต่ในยุคหลังเป็นที่หวาดกลัวและถูกไล่ล่ามาลงทัณฑ์เสียมากกว่าสิ่งมีชีวิตอัศจรรย์เป็นพวกนอกคอกที่อาศัยอยู่ตามเงามืด วงเวียน พื้นที่จำเพาะซึ่งแต่ละวันเกิดขึ้นซ้ำๆ ไม่รู้จบ สร้างและกำกับดูแลโดยกาลวิญญู ให้มันคอยปกป้องเด็กอัศจรรย์ในปกครองจากภยันตรายต่างๆ วงเวียนจะยึดอายุขัยของผู้ที่อาศัยอยู่ภายในนั้นให้ยาวนานไม่มีที่สิ้นสุด แต่ประชากรในวงเวียนก็มิได้เป็นอมตะแต่อย่างใด ทุกๆวันวันที่พวกเขา "โดดข้าม" ไป ถือเป็นหนี้ที่ฝากไว้ และต้องชดใช้ด้วยอาการอายุขัยล้ำหน้าแสนโหดร้ายหากพวกเขาเตร็ดเตร่อยู่นอกวงเวียนนานเกินไป กาลวิญญู ผู้นำสตรีผู้แปลงกายได้แห่งอาณาจักรอัศจรรย์ พวกเธอเปลี่ยนร่างเป็นนกได้ดังใจนึก บิดผันกาลเวลา และมีหน้าที่คุ้มครองเด็กอัศจรรย์ทั้งหลายกาลวิญญู หมายถึง ผู้รู้แจ้ง หรือ ปราชญ์ ด้านเวลา อสุรกาย อดีตคนอัศจรรย์ในร่างปีศาจที่กระหายวิญญาณของอดีตพี่น้องร่วมเผ่าพันธุ์ ร่างกายเหมือนศพเหี่ยว ยกเว้นชากรรไกรเนื้อแน่น ภายในนั้นเป็นที่เก็บลิ้นลักษณะเหมือนหนวดปลาหมึกอันทรงพลัง พวกมันเป็นอันตรายใหญ่หลวง เนื่องจากไม่มีใครมองเห็นตัวนอกจากคนอัศจรรย์บางคน และเจคอบ พอร์ตแมน คือบุคคลคนเดียวที่ปรากฏว่ามีความสามารถนี้และยังมีชีวิตอยู่ ก่อนหน้าที่จะมีนวัตกรรมใหม่ล่าสุดที่ยกระดับความสามารถของอสุรกายพวกมันเข้ามาในวงเวียนไม่ได้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมวงเวียนจึงเป็นบ้านที่คนอัศจรรย์มักอยู่อาศัย อสูร อสุรกายที่เสพวิญญาณอัศจรรย์มากพอจะกลายเป็นอสูร คนทั่วไปมองเห็นและดูเหมือนคนสามัญทุกประการ ยกเว้นอย่างเดียวคือ ดวงตาขาวไม่มีรูม่านตาอสูรทั้งฉลาด เป็นจอมวางแผน และมีทักษะในการทำตัวกลมกลืน พวกมันอาจเป็นใครก็ได้ ทั้งคนขายของชำแถวบ้าน คนขับรถ หรือจิตแพทย์ของคุณ พวกมันก่อกรรมทำชั่วกับคนอัศจรรย์มากมาย ทั้งเข่นฆ่า สร้างความหวาดกลัว แล้วก็ลักพาตัวพวกเขา โดยใช้อสุรกายเป็นมือสังหารโหด เป้าหมายสูงสุดของอสูรคือการล้างแค้นและปกครองอาณาจักรอัศจรรย์

เนื้อหาปกหลัง : ห้องสมุดหลอน เด็กประหลาด

เชื่อกันว่าวิญญาณอัศจรรย์เป็นของล้ำต่าที่มีอยู่จำกัด และคงเสียของเปล่าๆ หากเราจะนำมันติดตัวลงหลุมไปด้วย ดังนั้นปลายชีวิต เราจะเดินทางรอนแรมยังห้องสมุดดังกล่าวอันเป็นสถานที่ที่เราจะนำวิญญาณของเรามาฝากไว้ให้ผู้อื่นใช้ในอนาคต "ดังนั้น เอ็มมาเอ่ย" จึงมีห้องสมุดสำหรับสิ่งนี้ขึ้นมา เป็นเวลาหลายพันปีที่ผู้คนหยิบยืนและคืนดวงวิญญาณก่อนที่พวกเขาจะตาย และแล้ววันหนึ่งก็มีคนฉุกคิดได้ว่าตัวเองบุกเข้าห้องสมุดเองได้นี่นา ต่อให้ไม่ได้ใกล้ตายก็เถอะ และเขาก็บุก ปล้นสถานที่นั้น ขโมยดวงวิญญาณที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่หาได้และใช้มันก่อหายยะ" เอ็มมาของแนนแทม "ถูกไหมคะ"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ห้องสมุดหลอน เด็กประหลาด

หนังสือสองเล่มแรก บ้านหลอน เด็กประหลาด และเมืองหลอน เด็กประหลาด เหมือนเป็นปฐมบทความย่อยยับทางจิตใจของมนุษย์ ที่ปูพรมให้ผู้อ่านเดินทอดน่องลงมาดูหุบเหวความดำมืดถึงขีดสุดในเล่มสุดท้าย ทั้งเจคอบ,เอ็มมา และเด็กอัศจรรย์คนอื่นเหนื่อยมามากพอแล้วกับการหนีอสูรหัวซุกหัวซุน และเพียรพยายามสู้กับอสุรกายตัวแล้วตัวเล่า มาถึงเล่มสุดท้ายนี้คงไม่เหลือพลังให้เด็กอัศจรรย์ผู้บอบช้ำทำอะไรได้มากไปกว่าเดินดุ่มๆ เข้าไปในรังศัตรู แล้ววัดกันว่าจะยื้อชีวิตตัวเองไปได้นานสักแค่ไหน และคนเลว จะไม่มีวันพ่ายจริงหรือ ซึ่งก็เกือบจะจริงนั่นแหละ หลายครั้งหลายหนที่ความเลวชนะความดีไปอย่างน่าขัดใจ ทว่ายังโชคดีอยู่บ้างที่โลกนี้หลงเหลือความอัศจรรย์อยู่ข้อหนึ่ง คือคนดีไม่เคยต้องแพ้ภัยตัวเองและคนส่วนใหญ่จะเลือกยืนอยู่ข้างความดีและพร้อมให้ความช่วยเหลือเสมอ ขอแค่เลือกข้างให้ถูกเท่านั้น แล้วผลแพ้ชนะต่อจากนี้คงไม่มีอะไรต้องกลัว

สำนักพิมพ์แพรวเยาวชน