รายละเอียด : เล่ห์พิศวาสทัณฑ์มาเฟีย

มณีริน โสภาอดิศักดิ์ …นักข่าวสาวแสนสวย เธอคือเหยื่อของความแค้นที่เขาเป็นผู้ขีดเส้นทางให้เดิน เธอจะต้องทรมานอย่างสาสมกับความผิดที่ทำเอาไว้กับคนในตระกูลของเขา ความผิดบาปข้อหาอุกฉกรรจ์ที่เธอไม่ได้เป็นผู้ก่อ แม็กซิมัส ซิลเวสเตอร์… เขาคือปีศาจร้ายในร่างของเทพบุตรรูปงามที่มีความแค้นเป็นแรงขับเคลื่อน เปลวเพลิงแห่งโทสะร้ายจะเผาไหม้ทำลายทุกอย่างให้มอดเป็นจุล ใครก็ตามที่กล้ามาแตะต้องคนในครอบครัวของเขามันจะต้องชดใช้อย่างสาสม“วันนี้หยอกกันเล่นเบาๆ แค่นี้แล้วกันนะถือซะว่ารับน้องใหม่”พูดจบชายหนุ่มก็ช้อนร่างของหญิงสาวอุ้มพาดขึ้นบ่าเดินตรงกลับไปยังห้องพักของเธอ คราวนี้มณีรินไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้านดิ้นรนขัดขืนเขาอีกต่อไป เธอหมดแรงเหมือนกับว่าตายไปแล้วได้เกิดใหม่อีกครั้ง ร่างกายอ่อนปวกเปียกเสมือนเด็กทารก ตอนที่เธอถูกกดให้จมอยู่ใต้น้ำแล้วอากาศในปอดกำลังหมดลงนั้น เป็นความทรมานที่ยากจะลืมประหนึ่งว่าเขาจงใจจะทำให้เธอขาดใจตายด้วยความทรมานร่างแน่งน้อยเปียกปอนนอนขดตัวอยู่บนเตียงราวกับลูกนก หลังจากผู้ชายใจร้ายพาเธอมาโยนลงโครมบนเตียงเหล็กเขาก็ยืนมองเธออยู่ครู่หนึ่ง แววตาชิงชัง อาฆาตมาดร้ายที่ส่งกระแสอำมหิตมาจากเขาช่างแตกต่างกับแววตาของนายอันดาที่เธอเคยรู้จักเสียเหลือเหลือเกิน ราวกับเป็นคนละคน“กะ… แกเป็นใคร?”เสียงเบาหวิวจวนเจียนหมดแรงของหญิงสาวรั้งเท้าของชายหนุ่มเอาไว้ มือใหญ่ที่เอื้อมไปเปิดประตูชะงักกึก เขาหมุนตัวกลับมามองเธอ ดวงตาแน่วนิ่งไร้ความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย ใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรของผู้ชายตรงหน้ายิ้มร้าย“ชื่อของฉันคือแม็กซิมัส หากเธอสำออยขาดใจตายไปซะก่อน ก็อย่าลืมบอกยมบาลด้วยว่าฉัน… แม็กซิมัส ซิลเวสเตอร์เป็นคนส่งเธอลงนรกเอง”เสียงของเขาที่เธอได้ยินแผ่วเบา ราวกับเสียงกระซิบอันมาจากสถานที่ไกลแสนไกล ภาพของชายหนุ่มเบื้องหน้าลางเลือนลงทีน้อยๆ กระทั่งรอบตัวของเธอกลายเป็นความมืดดำคืบคลานเข้าปกคลุมจนหมด Cr.สร้อยดอกรัก