เรื่องของความรักและภาระหน้าที่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง
“ขอฟ้าพร่างดาวเป็นพยาน ข้าเจ้าจะทำทุกอย่างเพื่อแผ่นดิน”
เธอดุจดั่งรากไม้ที่กลบฝังสิ่งที่หัวใจเพรียกหาไว้ภายใต้ภาระหน้าที่แห่งนครา
แต่ด้วยความหอมหวาน อบอวล กรุ่นกำจายของไอรัก
บางครั้งเธอจึงปล่อยใจให้เลื่อนไหล หลุดลอยไปตามกระแส บางคราเธอจึงได้หลอมรวมเข้ากับความสุขที่ไม่เคยสัมผัส...
เมื่อภาระหน้าที่ถูกทวงถาม
ระหว่างการจะหวนกลับไปเป็นรากค้ำจุนนครา หรือจะก้าวข้ามผ่านประตูบานใหม่นี้ไปสู่อ้อมกอดของความรัก
กลายเป็นการตัดสินใจที่สร้างความเจ็บช้ำร้าวรานใหญ่หลวง หากเธอก็ต้องทำ เพื่อความสุขใจชั่วนิรันดร์