คนผู้หนึ่งที่ไม่เคยได้รับความรัก อ่อนไหวและเปราะบางยิ่ง
เมื่อเขารักใครสักคนแล้วก็อยากให้อีกฝ่ายรักเขาตอบ
แต่สิ่งที่พบเจอนั้นกลับเป็นความเจ็บปวดเหลือแสน

ความเจ็บปวดเมื่อครั้งหลีซูซูตอกตะปูดับวิญญาณลงบนหัวใจเขานั้น
ถานไถจิ้นยังจดจำได้อย่างแม่นยำ...นางก็คืออีกคนที่อยากให้เขาตาย
ทว่าเมื่อมารฝันมาอยู่ตรงหน้า สิ่งที่เขาต้องการฝันถึงมากที่สุดก็ยังเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขกับนาง
เขาและนางได้เริ่มเรียนรู้แล้วรักกันใหม่ โดยไม่มีสิ่งใดกั้นขวาง
น่าเสียดายก็แต่ว่ามันเป็นแค่ ‘ห้วงฝัน’ ต่อให้งดงามเพียงใดก็ต้องตื่นขึ้นมา
วสันตฤดูย่อมหวนกลับมาในวันใดวันหนึ่ง ทว่าหลีซูซูกับถานไถจิ้นกลับเป็นอดีตที่สูญสลายตลอดกาล
เขาและนาง มารและเซียน...หรือที่สุดแล้วจำต้องอัสดงไปพร้อมกับจันทรา