‘เมื่อเป็นของของข้า ข้าย่อมต้องเป็นผู้ปกปักรักษา’
จริงอยู่ว่าหลี่ไท่ยังไม่ได้นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น แต่เขามีหัวใจของผู้เป็นกษัตริย์
เขามองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งและรู้เป้าหมายของตนเอง
ในเมื่ออี๋อวี้ต้องการเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขา นางสมควรมีสายตาที่มองการณ์ไกลดุจเดียวกับเขาด้วย!
อี๋อวี้ต้องกัดฟันทนให้เขาไปอยู่ในสนามรบที่เนืองนองด้วยเลือดอีกครา
ทว่าหลี่ไท่ไม่ยอมให้นางกับเขาต้องห่างกันเนิ่นนานเช่นคราก่อนอีกแล้ว
สุดท้ายแม้นในสมรภูมิยังได้มีนางอยู่ร่วมฝ่าฟัน
เบื้องหน้าคือศัตรูที่ห้าวหาญ เบื้องหลังมีบุตรสาวและปวงประชา
ด้านข้างมีบุรุษที่รักยิ่งอยู่เคียงใกล้ เป็นตายร่วมกัน!
ชาติภพนี้ของนางสูงค่ายิ่งนัก
ไม่เสียทีที่ได้กลับมามีชีวิตอีกคราจริงๆ